Met toevoeging van een derde gebouw, een assemblagehal op 9 meter boven het maaiveld, ontstaat er een circulatie door alle drie de gebouwen en zal de academie als een campus gaan werken.

​

De assemblagehal en de kantine van de uitbreiding worden de verbindende factor. In de assemblagehal gt een grote ruimte die kan worden uitgebreid of opgesplitst. Het is de plek waar geassembleerd wordt en alle disciplines van de academie samenkomen. In deze grote ruimte staan ‘cellen’ (4 x 4 x 4 meter). Deze kunnen samengevoegd worden tot grotere units met behulp van schuifbare elementen. Functionele flexibiliteit is hierin een belangrijk thema. Iedere student heeft zijn eigen voorkeur, de één wil structuur en in een gesloten ruimte werken, de ander wil vrijheid en flexibiliteit. 

De kantine is met het souterrain van zowel de Gerrit Rietveld Academie als met het Sandberg Instituut verbonden.  Door deze ondergrondse verbinding ontstaat er een gelaagdheid van de routing door de campus. Alle gebouwen hebben zicht op de kantine, die als paviljoen in het landschap staat. Een plek waar spontane ontmoetingen kunnen plaatsvinden en die afzonderlijk van de academie gebruikt kan worden.

​

De Academie heeft de wens om de student te ontwikkelen tot kunstenaar-vakman én als ondernemer. Hierbij gaat publiek maken een grote rol spelen. Dit wordt gestimuleerd door een route langs de glazen cellen in het landschap. Deze ‘cellen’ laten het publiek kennis maken met het werk van de studenten. In het landschap staat een vergroting van deze ‘cel’ die gebruikt wordt als centrale ontmoetingsplek en kantine.